„Pochłonięta przez czas i pamięć Juszkiewicz wskrzesza obrazy z historii odległej i niedawnej – dzieła utracone na skutek kataklizmów, pożarów, wojen, kradzieży i innych tragicznych okoliczności. Artystka maluje te prace na nowo bazując na marnej jakości reprodukcjach odnalezionych w książkach, mitach i legendach historii sztuki”. NATALIA SIELEWICZ Ewa Juszkiewicz przyzwyczaiła widzów do obrazów, dla których główną inspiracją stają się portrety. Zwłaszcza motyw portretu kobiecego jest tak charakterystyczny w jej malarstwie, że stał się jego znakiem rozpoznawczym. Autorka na swój sposób reinterpretuje, zmienia i nadaje nowe znaczenia przedstawieniom kobiet znanych z historii sztuki. W cyklu prac przygotowanych na wystawę „Upadek kusi” w 2015 artystka posłużyła się historiami zaginionych dzieł sztuki. Juszkiewicz wzięła na warsztat dzieła skradzione lub zniszczone wskutek wojen czy pożarów. Jak wyjaśniała Agnieszka Rayzacher, kuratorka wystawy, podstawą do powstania obrazów była dokumentacja fotograficzna: „Tak jak w przypadku wcześniejszych obrazów, w trakcie pracy Ewa Juszkiewicz bazuje wyłącznie na fotografii, która jednak w przypadku tej serii jest zazwyczaj fotografią czarno-białą, słabej jakości, znalezioną w liczących często kilkadziesiąt lat materiałach archiwalnych. Dało to artystce swobodę w kwestii doboru kolorów, sprawiając, że te uwspółcześnione wersje zaginionych dzieł stanowią ich swobodne interpretacje i, tak jak w przypadku serii portretów, stają się zaczynem, materiałem, na bazie którego rozwija swoje poszukiwania” (Agnieszka Sural, Ewa Juszkiewicz, „Culture.pl”, https://culture.pl/pl/tworca/ewa-juszkiewicz, dostęp: 30.08.2022). Dla Juszkiewicz wybór prac do cyklu nie był przypadkowy. Prace, które posłużyły jako pierwowzory Juszkiewicz wybrała świadomie. Z oglądanych obiektów wybrała takie, które w jakiś sposób wiązały się z jej własnymi wspomnieniami i doświadczeniami życiowymi, skojarzeniami, które wywoływały wspomnienia czy szczególnie poruszyły jej wyobraźnię. W tych utraconych dziełach łączą się ze sobą nostalgia i tajemnica, jednocześnie przywracanie ich do życia może budzić pytania o sens i formę odzyskiwania ich z zapomnienia. Prezentowany w katalogu obraz powstał na podstawie akwareli szwajcarskiego artysty Paula Klee. W historii sztuki jest znany jako „Krajobraz ze wschodzącym księżycem” lub pod drugim tytułem „Dom i księżyc”. Wiadomo, że praca znajdowała się w kolekcji Sophie Lissitzky-Küppers, z której została wypożyczona do Landesmuseum w Hannowerze, a następnie skonfiskowana przez nazistów w 1937, jako „sztuka zdegenerowana”. Od tamtego czasu znajduje się prawdopodobne w nieznanej kolekcji prywatnej.